„Jak dobrze nam zdobywać góry
i młodą piersią chłonąć wiatr,
prężnymi stopy deptać góry
i palce ranić o szczyt Tatr.”
Przygodę z górami rozpoczęliśmy już w rok temu wyruszając w Karkonosze – zachodnią część Polski (pasmo górskie Sudetów)… w tym roku postanowiliśmy udać się w południową część Polski – Tatry; najwyższe pasmo w łańcuchu Karpat.
To był nasz cel! , cel Zielonej Szkoły 2018.
Swoją przygodę rozpoczęliśmy 11 czerwca wczesnym rankiem , a autokar miał nas dowieźć do miejscowości Poronin Suche, gdzie byliśmy zakwaterowani. Uczestnikami tegorocznej Zielonej Szkoły byli uczniowie klasy IV, V, VI i VII, a nad bezpieczeństwem wszystkich czuwali nauczyciele; Dorota Maciąg , Beata Zygmunt i Beata Molenda.
Bochnia to pierwszy przystanek na mapie przygód jakie czekały na nas podczas Zielonej Szkoły. Kopalnia Soli Bochnia, choć zdecydowanie mniej znana od swojej wielickiej siostry, wywarła niezapomniane wrażenia podczas trasy podziemnej wzbogaconej przekazem multimedialnym.
Zwiedzanie kopalni soli w Bochni to niezwykła podróż w czasie. Kopalniana winda, która zwiozła nas ponad 200 metrów pod ziemię była pierwszym etapem tej podróży, drugim zaś to przejście przez niezwykły wehikuł czasu, który przeniósł nas do czasów Bolesława Wstydliwego i księżnej Kingi. Pani przewodnik w opowiadaniu o historii kopalni pomagali polscy królowie, żupnicy genueńscy, a także duch Cystersa – mnicha z którego zakonem wiąże się powstanie kopalni w Bochni. Pobyt w podziemiach bocheńskiej kopalni soli uatrakcyjnił nam przejazd kolejką osobową i możliwość spędzenia czasu wolnego w Komorze Ważyn. Tą ogromną solną przestrzeń podzielono na kilka segmentów, tak aby zaproponować różne możliwości wykorzystania czasu wolnego. Znajdują się tam podziemne boisko sportowe o powierzchni niemal 300 m2, mini plac zabaw, bar a nawet hotel.
Po ponad trzygodzinnym pobycie w Kopalni Soli w Bochni pełni wrażeń i już troszkę zmęczeni udaliśmy się do punktu docelowego – Poronin Suche, niedaleko zimowej stolicy Polski – Zakopanego.
Pierwszy dzień obudził nas słońcem i piękną pogodą. Wyzwanie , jakie nas czekało dzisiaj to Dolina Strążyska. Wypoczęci i z uśmiechem na twarzy wyruszyliśmy w góry. Idąc lasem lekko pod górkę po ok. 30 min. doszliśmy do Polany Strążyskiej, gdzie mogliśmy podziwiać Giewont wraz z opadającym z niego urwiskiem. Po krótkiej przerwie szlakiem po kamiennych stopniach doszliśmy do Wodospadu Siklawica. Widok zapierał dech w piersiach.
Zmęczeni, ale pełni wrażeń , już podczas kolacji, planowaliśmy dzień następny. Celem naszej przygody miała być Dolina Kościeliska. Szlak sporo dłuższy niż przebyty w dniu dzisiejszym i bardziej uciążliwy, ale to nie zniechęciło naszych turystów górskich. W środę, po śniadaniu wyruszyliśmy naprzeciw górskiej przygodzie.
Dolina Kościeliska jest prawdziwym arcydziełem Matki Natury. Wędrując doliną i dochodząc do jej górnej części mogliśmy odpocząć w schronisku górskim „Ornak”. Wracając wstąpiliśmy do bacówki, gdzie każdy, kto tylko chciał i miał ochotę próbował świeżo przygotowanych oscypków.
Pomimo ulewnego deszczu, jaki nas spotkał ,spacer Doliną Kościeliską dostarczył nam niesamowitych przeżyć wizualnych i kulinarnych.
Czwarty dzień powitał nas deszczem i chmurami…nie zniechęciło to nas jednak przed wyjazdem do Centrum Edukacji Przyrodniczej Tatrzańskiego Parku Narodowego
w Zakopanym. To najnowocześniejszy tego typu obiekt w regionie i jeden z najnowocześniejszych w całej Polsce. W środku kino 4D, największa makieta Tatr, „prawdziwa” jaskinia tatrzańska, sala odkryć i wiele atrakcji, które przybliżyły nam wiedzę o Tatrach.
Taki spacer edukacyjny po ośrodku zajął nam około godziny. Pierwszym punktem wycieczki była największa w Polsce i dodatkowo interaktywna, makieta Tatr.
Jest na niej wyświetlana prezentacja o podziale naszych najwyższych gór, powierzchni i najwyższych szczytach. Kolejnym etapem spaceru były realistyczne dioramy, czyli trójwymiarowe makiety przedstawiające łąkę i las oraz wpływ człowieka na tatrzańskie ekosystemy.
Uzupełnieniem naszej lekcji przyrody był film, który pokazywał tatrzańską faunę i florę z perspektywy ich dzikich mieszkańców. Projekcja filmu odbyła się w Sali kinowej, z użyciem technologii 4D, dzięki której obraz zyskał trójwymiarowość. W ten sposób mogliśmy podziwiać Tatry z perspektywy, jakiej ogląda je tatrzański orzeł.
W trakcie zwiedzania mogliśmy zajrzeć także do jaskini. Bardzo przypomina prawdziwą, jest tak samo chłodna, sączy się w niej woda. Można było w niej posłuchać o tym, co się dzieje w tatrzańskich podziemiach, kto w nich mieszka i dlaczego. Ci, którzy chcieli dowiedzieć czegoś o zasadach ochrony przyrody, mogli obejrzeć krótkie filmy, na przykład o tym, dlaczego w Parku nie ma koszy na śmieci, czemu nie wolno dokarmiać zwierząt, czy kornik jest wrogiem, czy sprzymierzeńcem i wiele innych.
Pobyt w Centrum Edukacji Przyrodniczej okazał się fantastyczną i niezapomniana lekcją przyrody i historii.
W drodze do miejsca zakwaterowania postanowiliśmy zobaczyć jeszcze Wielką Krokiew – skocznie , która gościła, niejednokrotnie, naszych największych skoczków ; Adama Małysza, Kamila Stocha.
To nie był jednak koniec niespodzianek. Po obiedzie i krótkim odpoczynku, przy góralskim ognisku z kiełbaskami i oscypkiem, o góralskim życiu opowiadał Gawędziarz prosto z gór. Wszyscy z uwagą słuchali ciekawostek na temat życia górali, gór i Zakopanego. Dzieci czynnie brały udział w widowiskowym przekazie góralskiego Bajarza.
Pomimo deszczowej aury, dzień okazał się być dniem pełnym wrażeń i nowych doświadczeń.
W piątek znowu zagościło do nas słoneczko i piękna górska pogoda. Wszystko wskazywało na to, że dzień sportu na Zielonej Szkole będzie udany. Plac zabaw i boisko ORLIK spełniały wszystkie nasze oczekiwania.
Młodzież naszej szkoły (pomimo barier językowych) bardzo szybko nawiązała kontakt z młodzieżą niemiecką. Mecze sparingowe rozgrywane w tym dniu odbywały się na zasadzie fair play. Po obiedzie dzieci mogły także zrelaksować się w basenie zażywając kąpieli i grając w piłkę wodną. Po kolacji czas uprzyjemniła nam muzyka . Każdy znalazł siłę na ,,taneczny relax” i wieczór spędziliśmy w tanecznym pląsie.
Sobota była dniem, w którym wspominaliśmy naszego Papieża Jana Pawła II. Wędrując Szlakiem Papieskim mogliśmy zawitać do najwyżej położonej miejscowości – Ząb. Dowiedzieliśmy się również gdzie mieszka nasz skoczek – Kamil Stoch. Punktem docelowym naszej wędrówki była Gubałówka, jeden z najwyższych i najczęściej odwiedzanych szczytów wznoszących się nad tatrzańskim miastem. Z jej grzbietu roztacza się panorama całych polskich Tatr i Zakopanego oraz Podhala, Pienin, Gorców i Beskidu Żywieckiego wraz z ich słowacką częścią. To tu najczęściej Papież zachwycał się pięknem naszych polskich gór, tu na tarasie widokowym mógł obserwować toczące się życie na Krupówkach..
Podziwiając piękno gór polskich mogliśmy skosztować pysznych lodów a wędrując między straganami zakupić pamiątki. Przygodę z Gubałówką zakończyliśmy zjeżdżając nowoczesną kolejką linową , której stacja dolna znajduje się w centrum Zakopanego niedaleko Krupówek. Zjazd zajmuje tylko kilka minut, a wrażenie jest naprawdę niezapomniane. Każdy, w równej mierze, był zachwycony otaczającym nas przyrodą i wystraszony wysokością na jakiej poruszała się kolejka.
Następnym przystankiem Szlaku Papieskiego było Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach, wybudowane jako votum za ocalenie życia papieża Jana Pawła II po zamachu z 13 maja 1981. Zarówno kościół, jak i kaplica z Figurą Matki Bożej Fatimskiej oraz Park Fatimski z Ołtarzem wywarły na wszystkich niezapomniane wrażenie.
Po opuszczeniu Sanktuarium nasze kroki skierowaliśmy na Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzysku. Wszystkie nagrobki są niepowtarzalnymi dziełami sztuki, wykonanymi w drewnie, kamieniu i metalu. Noszą charakterystyczne motywy stylu podhalańskiego: kapliczki, rzeźbienia czy malowidła na szkle. To tu spoczywa wielki polski kompozytor – Karol Szymanowski, literat i malarz Stanisław Ignacy Witkiewicz, wielcy pisarze – Władysław Orkan i znany wszystkim dzieciom Kornel Makuszyński.
Z cmentarza udaliśmy się prosto do Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem – jednego z najstarszych muzeów regionalnych w Polsce. Młodzież nasza mogła podziwiać zgromadzoną kolekcję z zakresu: skał i minerałów, florystyczne (układ piętrowy roślinności Tatr), faunistyczne (głównie ptaków i ssaków, zbiory obejmują ok. 230 gatunków), etnograficzne typowe dla Podhala, Spisza i Orawy (w gmachu głównym prezentowane są sprzęty, ubiór, sztuka zdobnicza i rzeźba, a także pasterstwo górali podtatrzańskich) oraz dzieła sztuki: grafika, malarstwo, malarstwo na szkle, rzeźba i zbiory fotograficzne. Po raz kolejny mogliśmy przenieść się w czasie, wcielić się w postacie tubylców i oczami wyobraźni posmakować życia codziennego górali.
Kolejnym, bardzo ważnym , punktem naszej wędrówki były Krupówki – świat kolorowych, niepowtarzalnych pamiątek, ciekawych ludzi i przepysznych oscypków. Każdy znalazł tu coś dla siebie, coś co przypominać mu będzie sześć dni spędzonych u podnóża Tatr.
Aby jednak uatrakcyjnić pobyt i podsumować to wszystko o czym dowiedzieliśmy się podczas 6 – dniowego pobytu w górach, po kolacji, zaprosiliśmy wszystkich do Quizu pod hasłem ; ,,Pamiętam i wygram!!!…” Quiz zawierał 80 pytań. Udział wzięły wszystkie dzieci. Z pośród nich wyłoniono trzech finalistów odznaczających się wysoką wiedzą zdobytą podczas pobytu na Zielonej Szkole. Osoby te zostały nagrodzone drobnymi upominkami i gromkimi brawami
Niedziela to dzień, kiedy spakowani, pełni wrażeń i nowych doświadczeń ruszyliśmy w drogę powrotną. Słońce i uśmiech na twarzy towarzyszyły nam przez cały czas.
Kopalnia Soli w Wieliczce to następny a zarazem ostatni nasz punkt zwiedzania podczas górskiej przygody. Stanowi ona labirynt podziemnych chodników o długości 300 km, będących pozostałością po 700-letniej eksploatacji na tym obszarze.
Najbardziej znanym i najpiękniejszym fragmentem Kopalni w Wieliczce jest ogromna kaplica Św. Kingi, która przyczyniła się do powstania Kopalni. Piękno Kaplicy wykutej w soli jest zachwycające! Wędrując podziemnymi korytarzami podziwialiśmy piękno matki natury i pracę rąk ludzkich.
Zafascynowani i trochę zmęczeni 3 – godzinnym zwiedzaniem ruszyliśmy do domu. Pobyt na Zielonej Szkole dobiegł końca… za rok znowu zawołamy PRZYGODO WITAJ!!!!
Opracowała: Beata Molenda